تاثیر گرسنگی لاروهای شب پره ی مدیترانه ای آرد (anagasta kuehniella (zeller، روی زنده مانی و رفتار همگونه خواری آن ها و زادآوری حشرات کامل

در این تحقیق، اثر گرسنگی لاروهای سنین مختلف شب پره ی مدیترانه ای آرد anagasta kuehniella (zeller) (lep.; pyralidae)، بر درصد زنده مانی، درصد بروز همگونه خواری و مدت زنده مانی آن ها و هم چنین اثر گرسنگی و همگونه خواری لاروهای سن پنجم روی زادآوری حشرات کامل ماده و درصد لاروهای ماده ی نسل بعد ارزیابی شد. آزمایش ها در دمای 2±27 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5±70 درصد و l:d 16:8 ساعت انجام شدند. تغذیه ی لاروها از آرد و سبوس گندم (3 به 1) به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. طبق نتایج، تمامی لاروهای سنین اول و دوم و درصد قابل توجهی از لاروهای سنین سوم، چهارم (حدود 87 درصد) و پنجم (حدود 73 درصد) بر اثر گرسنگی مردند در صورتی که همگونه خواری باعث افزایش قابل توجه نرخ زنده مانی لاروها شد (33 تا 73 درصد). اثر منفی گرسنگی روی مدت زنده مانی لاروهای سنین اول و دوم مشهودتر بود. میانگین نرخ همگونه خواریِ تخم از سن سوم به بعد و نرخ همگونه خواریِ لارو در سنین چهارم و پنجم به طور معنی داری افزایش یافت. بیشترین میزان زادآوری حشرات کامل ماده در اثر تغذیه ی طبیعی لاروهای سن پنجم حاصل شد ولی همگونه خواری این لارو ها از تخم و لارو و به ویژه گرسنگی، زادآوری را به شدت کاهش داد. اثر تغذیه ی طبیعی، گرسنگی و همگونه خواری لاروهای سن پنجم روی درصد لاروهای ماده ی نسل بعد معنی دار نبود. نتایج این بررسی نشان می دهند که در صورت نبود موقتی مواد غذایی، لاروهای این گونه می توانند با همگونه خواری از لاروهای سنین پایین تر یا ضعیف تر، قدرت زنده مانی خود را افزایش دهند و فرصت یا انرژی لازم را برای نفوذ به درون مواد غذایی به دست آورند.